ژوییسانس

زیگموند فروید در سال 1914 این مقاله را نوشته است و در آن درباره ی سه فرآیند مهم در فن روان‌کاوی صحبت می‌کند. یادآوری و تکرار و موشکافی مقاومت ها(working through) در جریان جلسات روان‌کاوی و تداعی آزاد روی می‌هد. مثلا وقتی که چرا چیزهای معینی را به یاد می‌آوریم یا چرا بعضی رفتارها را در ارتباط با روان‌کاو انجام می دهیم و چرا این رفتار ها را تکرار می‌کنیم با اینکه ممکن است مخرب باشد. در واقع فروید می‌گوید که با تکرار این کنش ها در صحنه‌ی درمان، درمانگر و مراجع در لحظه اکنون به آن دست می‌یابند و می‌توانند کارهای درمانی را رویش انجام دهند. خیلی مقاله جالبی است و خواندن آن را توصیه می‌کنم.

میتوانید این مقاله را با ترجمه‌ی من و ویرایش خانم دکتر صبوری در این لینک مطالعه کنید

https://nadiasabouri.com/freud-remembering-repeating-and-working-through/

اسم مقاله به انگلیسی:

REMEMBERING, REPEATING AND WORKING-THROUGH  (FURTHER RECOMMENDATIONS ON THE TECHNIQUE OF PSYCHO-ANALYSIS II)  (1914) 

سوژه احساسات متناقضی از خوشحالی، شوق و غریبه شدن با اسم خود تجربه می‌کند

چرا که به تازگی نوشته هایش منتشر شده است.

برای اولین بار.

مادر فردیست که نمی‌تواند خواسته هایش را مستقیم بگوید

فرزند همیشه پیام هایش را در لفافه دریافت کرده است.

گویی قراردادی نامرئی بین این دو برقرار است:

تو ندرخش تا من به خود احساس خوبی داشته باشم.

حال همه چیز روشن می‌شود

فرد می‌فهمد که چرا در تمام زندگی اش این گونه رفتار کرده است؛

او عشق مادر را به بهای فدا شدن خودش ترجیح داده است

مادامی که نتواند از خواسته‌ی محال خود دست بکشد،

نمی‌تواند به هیچ موفقیتی دست یابد.